Het spijt ons dat jullie zo lang niets meer van ons hebben gehoord. Maar jullie waren dan ook gewaarschuwd - niet elk indisch boerengat beschikt over een competuter. Als jullie - in de plaats van steeds weer te zeurepieten- eens beseften hoe lang wij moeten wachten tussen twee `entertoets`-drukhandelingen op de Indiase versies van de comodore.2 ... Tijdens het schrijven van de voorbije twee zinnen werden we lastiggevallen door 4 chicken-biriyaniverkopers (/buiktyfus), 2 reuzenbalonnenverkopers (zag ik dat wel goed?) 89 X redelijk tot zeer storend rikshaw-getoeter, 1 islamitische gebedsoproep (vrede zij met hen, alhoewel), 1/2 moesson-overstroming en 46 muggen (waarvan 64% malariaversprijdend). Tijdens het schrijven van voorgaande zin maakten we mee hetgeen je las in de voorgaande zin - 33%. En ga zo maar door... Dus gelieve uzelf van verdere commentaar te onthouden. (stilte) Leest iemand dit allemaal eigenlijk wel?
Hoedanook. Waar waren we gebleven? Juist - Hampi 3 weken geleden. Quasi het begin van onze tocht. Schaamte. Bon, Simon was na 2 dagen van helse alvleesklier/pancreaspijnen weer de oude. Wel is hij gestopt met de antimalariabehandeling. India biedt gunstige prijzen voor het verkopen van eigen nieren. Daarmee is Simon van plan zijn dure malariabehandeling te bekostigen. Het muskietennet krijgt hij gratis van Studio Brussel. Micha en Kurt malaroneden vrolijk voort (ook al zijn ze maar slechts voor 43% safe).
Het verhaal van Hampi kenden jullie al... Dus na 4 vrolijke dagen in de zon ruilden we Hampi in voor een andere plek in Karnatatatataka , nl. Mysore. Mysore, `s werelds meest overroepen halfstad (tussen 4 en 8,9 miljoen inwoners spreekt men van een halfstad). Daar bezochten we een paleis met als voornaamste eyecatcher: de eerste ventilator ter wereld. Ook beklommen we er een berg met daarop een purperen koe. De dierentuin was veel tuin en weinig dier. Al konden we wel lachen met de kooi vol konijnen in de hal met opschrift `exotic animals`. Mysore...Het lezen van de voorbije alinea was wellicht spannender dan hetgeen er werkelijk te beleven viel.
En weg waren Simon, Micha en Kurt.
Uthanadarpadirumdantenprummaramdahalamabadam (afgekort Ooty), ten noorden van het gewest Tamil Nadu, bleek niet echt een verbetering te zijn. Daar kunnen we kort over zijn; koud (Kurt snot ziek ocharme), 2600 m, koud, bomen, koud, theeplantages, koud, rattenjacht op kamer, koud, ratten sympathieker dan mensen, trektocht niet mogelijk, koud. En dit was de lange samenvatting!
En weg waren malaria-Simon, halfgod-Micha, snotvalling-Kurt, fijne Sophie, euh-Eline, lawaaierige Paella, leraar- en weetjesman-Benjamin, widergutmachungduitser-Julian en woman-appearing-in-this-trip (Monty Pythonuitvlucht wanneer je iemands naam vergeet maar `het` toch eervol moet vermelden). We merkten op dat we als integere belgjes best wel sociaal konden zijn. Een horde fans/toevallige rugzaktoeristen sloten zich niet toevallig aan bij de mannenclub. De niet leuke medereizigers pestten we van de trein. Een leuke reis zou het nog zeker worden!
Vanuit Tamilgebied trokken we terug oostwaarts naar een ander Dravidische provincie ( Dravidisch ... geen enkel verband met Dravid de broskabrouter): Kerala. In Cochinadarpadirumdantenprummaramdahalamabadam (afgekort Kochi) werden we lieflijk verwelkomd door de zon en ... een reclamebord: Kerala, god`s own country. Voor even waren we geen atheisten meer. Het bleek allemaal te kloppen. Er werd gediscussieerd of we al dan niet in Europa of India waren. Wat maakte het uit. In Belgie stond de CV op en in Kochi scheen de zon. Leedvermaak was eigenlijk al voldoende om keihard te genieten. Schoonheid, een beetje rust, ademende vissen op je bord, nepbier in het glas en een halfleuk gezelschap. Dat soort vakantiejolijt is met geen woorden te beschrijven.
Maar aan alle mooie dingen komt een einde. Want dan wordt het ... nog mooier. We verlieten onze vrienden want zo sociaal waren we dan ook weer niet. Het plaatje heette deze keer: Varkala. Deze badplaats met onfortuinlijke naam rook naar palmbomen, zwarte stranden (het mag ook eens iets anders zijn), kanotrektochten (monotoon voor de ene, giga-spannend voor de andere), een verfrissende maar ruwe oceaan (Kurt werd 16 X gebird door inslaande golven), pasta (dood aan de Masala`s) en een lekker gesegregeerde `whites-only` stukje strand (met op de achtergrond de wapperende hamer- en sikkelvlag). As it should be. Mmmm... Voor ons weeral heel wat vakantiejolijt - voor jullie een saai overzicht van onze niet bepaald calorievretende activiteiten. 1 week verbleven we in dit stukje zuiver Indische Costa Del Sol. Waar een mens 20 000 km allemaal niet voor aflegt... Nogmaals: mmmmmm...
Toen we deze ochtend onze `bamboo lodge` verlieten om op de trein te springen richting het noorden wisten we het zeker ... `tepelhof` in het duits is `Brustwratz`. En onze reis loopt ten einde. Onze levens waarschijnlijk ook want morgen nemen we een binnenlandse vlucht naar Mumbai. Met een neerstortingsrisico van 83% hoeven we ons tenminste geen zorgen te maken over een te lange treinrit. Begrijpen jullie onze weloverwogen keuze?
Er staan ons nog 3,5 dagen te wachten in Mumbai, waar we alle biertenten een bezoekje gaan brengen en waar we gaan trachten alle Indiers (deelteken nog steeds onvindbaar op Indisch toetsenbord) alsnog gedag te zeggen voor we vertrekken. Als we woensdag niet zijn aangekomen, zult u het vanaf dan moeten doen met enkel ons facebook-profiel.. Of probeer de indische politie te bellen. Een toonbeeld van efficientie. Great succes!
Samenvatten wat de 3 knapen er hebben meegemaakt, gaat niet. Zeker niet als ze nog eens vergaten over een blog te beschikken. Maar toch als slot... deze doordachte quote:
India - ga er vooral niet naartoe als je in Pakistan moet zijn!
We hebben veel bijgeleerd - dat is opmerkelijk.
Iedereen die geen genoegen neemt met de inhoud van deze blog om te weten hoe het nu werkelijk is gegaan met de jongens kan ... omhoog schijten of woensdagavond mee een pintje komen drinken in de Kid`s op de Grote Markt (niet in Mumbai, neen).
Wij zijn allen zeer vereerd dat jullie meevolgden. Op Simon en Kurt na.
Halleluja!
Hoedanook. Waar waren we gebleven? Juist - Hampi 3 weken geleden. Quasi het begin van onze tocht. Schaamte. Bon, Simon was na 2 dagen van helse alvleesklier/pancreaspijnen weer de oude. Wel is hij gestopt met de antimalariabehandeling. India biedt gunstige prijzen voor het verkopen van eigen nieren. Daarmee is Simon van plan zijn dure malariabehandeling te bekostigen. Het muskietennet krijgt hij gratis van Studio Brussel. Micha en Kurt malaroneden vrolijk voort (ook al zijn ze maar slechts voor 43% safe).
Het verhaal van Hampi kenden jullie al... Dus na 4 vrolijke dagen in de zon ruilden we Hampi in voor een andere plek in Karnatatatataka , nl. Mysore. Mysore, `s werelds meest overroepen halfstad (tussen 4 en 8,9 miljoen inwoners spreekt men van een halfstad). Daar bezochten we een paleis met als voornaamste eyecatcher: de eerste ventilator ter wereld. Ook beklommen we er een berg met daarop een purperen koe. De dierentuin was veel tuin en weinig dier. Al konden we wel lachen met de kooi vol konijnen in de hal met opschrift `exotic animals`. Mysore...Het lezen van de voorbije alinea was wellicht spannender dan hetgeen er werkelijk te beleven viel.
En weg waren Simon, Micha en Kurt.
Uthanadarpadirumdantenprummaramdahalamabadam (afgekort Ooty), ten noorden van het gewest Tamil Nadu, bleek niet echt een verbetering te zijn. Daar kunnen we kort over zijn; koud (Kurt snot ziek ocharme), 2600 m, koud, bomen, koud, theeplantages, koud, rattenjacht op kamer, koud, ratten sympathieker dan mensen, trektocht niet mogelijk, koud. En dit was de lange samenvatting!
En weg waren malaria-Simon, halfgod-Micha, snotvalling-Kurt, fijne Sophie, euh-Eline, lawaaierige Paella, leraar- en weetjesman-Benjamin, widergutmachungduitser-Julian en woman-appearing-in-this-trip (Monty Pythonuitvlucht wanneer je iemands naam vergeet maar `het` toch eervol moet vermelden). We merkten op dat we als integere belgjes best wel sociaal konden zijn. Een horde fans/toevallige rugzaktoeristen sloten zich niet toevallig aan bij de mannenclub. De niet leuke medereizigers pestten we van de trein. Een leuke reis zou het nog zeker worden!
Vanuit Tamilgebied trokken we terug oostwaarts naar een ander Dravidische provincie ( Dravidisch ... geen enkel verband met Dravid de broskabrouter): Kerala. In Cochinadarpadirumdantenprummaramdahalamabadam (afgekort Kochi) werden we lieflijk verwelkomd door de zon en ... een reclamebord: Kerala, god`s own country. Voor even waren we geen atheisten meer. Het bleek allemaal te kloppen. Er werd gediscussieerd of we al dan niet in Europa of India waren. Wat maakte het uit. In Belgie stond de CV op en in Kochi scheen de zon. Leedvermaak was eigenlijk al voldoende om keihard te genieten. Schoonheid, een beetje rust, ademende vissen op je bord, nepbier in het glas en een halfleuk gezelschap. Dat soort vakantiejolijt is met geen woorden te beschrijven.
Maar aan alle mooie dingen komt een einde. Want dan wordt het ... nog mooier. We verlieten onze vrienden want zo sociaal waren we dan ook weer niet. Het plaatje heette deze keer: Varkala. Deze badplaats met onfortuinlijke naam rook naar palmbomen, zwarte stranden (het mag ook eens iets anders zijn), kanotrektochten (monotoon voor de ene, giga-spannend voor de andere), een verfrissende maar ruwe oceaan (Kurt werd 16 X gebird door inslaande golven), pasta (dood aan de Masala`s) en een lekker gesegregeerde `whites-only` stukje strand (met op de achtergrond de wapperende hamer- en sikkelvlag). As it should be. Mmmm... Voor ons weeral heel wat vakantiejolijt - voor jullie een saai overzicht van onze niet bepaald calorievretende activiteiten. 1 week verbleven we in dit stukje zuiver Indische Costa Del Sol. Waar een mens 20 000 km allemaal niet voor aflegt... Nogmaals: mmmmmm...
Toen we deze ochtend onze `bamboo lodge` verlieten om op de trein te springen richting het noorden wisten we het zeker ... `tepelhof` in het duits is `Brustwratz`. En onze reis loopt ten einde. Onze levens waarschijnlijk ook want morgen nemen we een binnenlandse vlucht naar Mumbai. Met een neerstortingsrisico van 83% hoeven we ons tenminste geen zorgen te maken over een te lange treinrit. Begrijpen jullie onze weloverwogen keuze?
Er staan ons nog 3,5 dagen te wachten in Mumbai, waar we alle biertenten een bezoekje gaan brengen en waar we gaan trachten alle Indiers (deelteken nog steeds onvindbaar op Indisch toetsenbord) alsnog gedag te zeggen voor we vertrekken. Als we woensdag niet zijn aangekomen, zult u het vanaf dan moeten doen met enkel ons facebook-profiel.. Of probeer de indische politie te bellen. Een toonbeeld van efficientie. Great succes!
Samenvatten wat de 3 knapen er hebben meegemaakt, gaat niet. Zeker niet als ze nog eens vergaten over een blog te beschikken. Maar toch als slot... deze doordachte quote:
India - ga er vooral niet naartoe als je in Pakistan moet zijn!
We hebben veel bijgeleerd - dat is opmerkelijk.
Iedereen die geen genoegen neemt met de inhoud van deze blog om te weten hoe het nu werkelijk is gegaan met de jongens kan ... omhoog schijten of woensdagavond mee een pintje komen drinken in de Kid`s op de Grote Markt (niet in Mumbai, neen).
Wij zijn allen zeer vereerd dat jullie meevolgden. Op Simon en Kurt na.
Halleluja!
Dan schijt ik wel omhoog :-))))
BeantwoordenVerwijderen